امام علی علیه السّلام فرمودند:
آن که علیه منکرات و زشتی ها با دست و زبان و دل بر آشوبد، به اوج کمال انسانی رسیده است؛ و آن که با زبان و دل - نه با دست - انکار کند دو خصلت از خصال خیر را یافته و یک فضیلت را از دست داده است؛ و آن که تنها در قلبش از منکرات بیزاری جوید ولی با دست و زبان وظیفه خود را وانهد، دو خصلت گرامی تر را رها کرده و تنها به یکی از سه، بسنده نموده است؛ و آن که با هیچ یک از زبان و دل و دست، با منکر رو در رو نشود مرده ای است میان زندگان. و تمام کارهای نیک و جهاد در راه خدا در مقابل «امر به معروف و نهی از منکر» چون دمی است در دریای ژرف و موّاج. و باید بدانند که امر به معروف و نهی از منکر، نه مرگی را زودرس کند و نه از روزی کاهد. و برتر از همه، سخن حق و عدل است رو در روی حاکم ستمگر.
نهج البلاغه، حکمت 366